Śladami bohaterów michałowickich z okresu II wojny światowej - Wacław Dmowski ps. "Adamski"

Urodzony 1 stycznia 1917 r. w Krześlinie pow. Siedlce. Syn Pawła Dmowskiego i Heleny
z domu Kempista (rodzice posiadali gospodarstwo rolne). W 1919 r. ojciec zmarł, gospodarstwem
i wychowaniem dzieci zajmowała się matka. W 1926 r. matka wyszła ponownie za mąż. Rodzina zamieszkała we wsi Zawady pow. Sokołów Podlaski. W 1932 r. Wacław Dmowski ukończył szkołę powszechną i zamieszkał u siostry w Serocku, gdzie pomagał jej w gospodarstwie. W czerwcu 1936 r. zamieszkał w Warszawie, rozpoczynając naukę w szkole im. Stanisława Konarskiego przy ul. Leszno 72. Po jej ukończeniu w 1940 r. rozpoczął pracę w Fabryce Dźwigów przy ul. Emilii Plater 10. Jednocześnie w roku szkolnym 1941/42 uczęszczał do Szkoły Inżynierskiej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda przy ul. Mokotowskiej 4/6. Z powodu likwidacji szkoły przez Niemców w latach 1942/43 ukończył kursy dla monterów i mechaników samochodowych przy Państwowej Szkole Budowy Maszyn II Stopnia (ul. Mokotowska 6). W Fabryce Dźwigów pracował do wybuchu Powstania Warszawskiego.

Od 1940 r. należał do Związku Walki Zbrojnej, a następnie do Armii Krajowej (AK).
W czasie Powstania walczył w stopniu starszego szeregowego w plutonie 163 (pod dowództwem Franciszka Steczkowskiego ps. „Groźny”), który wchodził w skład Zgrupowania AK „Chrobry II”. Brał czynny udział w zdobywaniu Dworca Kolejowego (Al. Jerozolimskie róg ul. Towarowej). Odznaczony Krzyżem Walecznych (za udział w akcji na czołgi – tygrysy: spalono trzy czołgi, dwa przejęto) rozkazem z dnia 8 września 1944 r. Komendy Głównej AK – rozkaz nadany przez gen. Antoniego Chruściela ps. „Monter”. Ranny w głowę przy ewakuacji ludności cywilnej z rejonu ul. Srebrnej 8, został przetransportowany 29 września 1944 r. do szpitala w Brwinowie. Po wyleczeniu udało mu się ukryć u znajomych w Opaczy i tu doczekać wyzwolenia lewobrzeżnej Warszawy przez Rosjan w styczniu 1945 r.

W marcu 1946 r. został zatrudniony w Fabryce Wyrobów Metalowych przy ul. Dzielnej 72. Po upaństwowieniu firmy i powstaniu w jej miejsce Mechanicznej Spółdzielni Pracy „Siła”, pracował w niej do emerytury w 1978 r.

W 1960 r. nabył działkę w Michałowicach przy ul. Parkowej 25. Przez wiele lat była to działka traktowana rekreacyjnie, gdyż na stałe mieszkał w Warszawie na Żoliborzu. Od lipca roku 1982 zamieszkał wraz z rodziną na stałe w domu wybudowanym na tej działce.

Barbara Dmowska-Sobstyl

Marek Dmowski

Zdjęcia z archiwum rodzinnego, strony pl.wikipedia.org i zbiorów Daniela Wolborskiego.