Cisi bohaterowie, żywa pamięć - przygotowania szkoły podstawowej w Komorowie do 20. Młodzieżowego Rajdu Pęcickiego
54
Bracia Dziembowscy urodzili się w Pęcicach. W okresie wojny byli żołnierzami plutonu 1718 w 6. Rejonie „Helenów” (Pruszków) Armii Krajowej. Od 1943 r. wchodzili w skład ośmioosobowej grupy, która stanowiła zbrojną ochronę radiostacji Komendy Głównej AK. Radiostacja nadawała z domu na terenie Ostoi Pęcickiej komunikaty do Londynu o sytuacji na ziemiach polskich znajdujących się pod okupacją. Grupa w 1943 r. pięciokrotnie ochraniała wspomnianą radiostację.
1 sierpnia 1944 r. rodzeństwo brało udział w transporcie broni z Pęcic (6 karabinów i pistoletu maszynowego) oraz kilku mundurów do miejsca koncentracji ich oddziału przy cmentarzu pruszkowskim. Przewóz odbył się bryczką. Tuż przed rozdaniem broni zgromadzonych członków oddziału zaatakowali niemieccy żołnierze. Młodzi powstańcy zostali zmuszeni do odwrotu ku Ostoi Pęcickiej i skierowaniu tam nierozładowanej bryczki z bronią. Niestety po drodze bryczka została zatrzymana przez patrol niemiecki, a bracia rozdzieleni w trakcie ucieczki.
Najstarszy z braci, Adam Szczepan Dziembowski ps. „Grot” (1920-2004), po rozproszeniu oddziału, od 2 do 8 sierpnia 1944 r. walczył w Lasach Sękocińskich w I kompanii 6. Rejonu „Helenów” AK. Po wojnie mężczyzna przeniósł się do Kotliny Kłodzkiej, gdzie podjął pracę w Funduszu Wczasów Pracowniczych. W 1954 r. zamieszkał w Szczecinie. Pracował w Stoczni Szczecińskiej aż do emerytury w 1980 r. W 2003 r. został mianowany na stopień podporucznika Wojska Polskiego oraz otrzymał Patent Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny.
Drugi z braci, Franciszek Dziembowski ps. „Kowal” (1922-1992), po rozłące z rodzeństwem znalazł schronienie u znajomej rodziny, Pani Sygowej, mieszkającej przy ulicy Pęcickiej w Pruszkowie (dziś Armii Krajowej). Po pewnym czasie powrócił do domu rodzinnego. Po wojnie był kowalem w majątku Pęcice, później pracował w gospodarstwie na terenie szpitala w Tworkach.
Najmłodszy z mężczyzn, Piotr Dziembowski ps. „Blondyn” (1926-1990), po ucieczce z Pruszkowa dotarł do Lasów Sękocińskich i od 2 do 4 sierpnia 1944 r. walczył u boku najstarszego brata w I kompanii 6. Rejonu „Helenów” AK. Po 4 sierpnia ukrywał się przed aresztowaniem. 15 sierpnia 1944 r. został zdemobilizowany, po czym zamieszkał w Komorowie, ukończył Politechnikę Warszawską oraz pracował w Zakładach Mechanicznych w Pruszkowie. Został odznaczony Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
To był dla nas bardzo ważny wyjazd edukacyjny, z którego dużo się nauczyliśmy. Mamy nadzieję, że przyszłe ósme klasy będą kontynuowały tę tradycję.
Alicja Jabłońska - uczennica kl. 8; szkoły podstawowej im. Marii Dąbrowskiej w Komorowie
Zdjęcia – zbiory rodziny Dziembowskich, zbiory Muzeum Powstania Warszawskiego, Daniel Wolborski