Zielone pierścienie miast – spotkanie w urzędzie gminy

Jednym z największych wyzwań przyszłości jest pozostawienie terenów wokół wielkich miast wolnymi od zabudowy. Po to, aby dało się żyć i w mieście i pod miastem. 

Od 2015 roku mamy w  Polsce permanentną suszę. Coraz więcej gmin zakazuje podlewania latem. Już obecnie 40 nocy w ciągu roku to tzw. noce tropikalne, w czasie których temperatura powietrza przekracza 20 stopni Celsjusza. Pod miastem, w takich miejscowościach jak nasze, gdzie temperatura jest o 3-4 stopnie niższa łatwiej niż w mieście odpocząć i zregenerować siły. To tylko jeden z  powodów, dla których Zielone Pierścienie Miast powinny być tworzone. Na poziomie gminy mamy do tego narzędzia planistyczne. 

Tworzenie zielonych pierścieni wymaga współpracy międzygminnej oraz pomiędzy samorządami a mieszkańcami. W  takim też gronie osób z  różnych środowisk 6 listopada br. pracowaliśmy w urzędzie gminy nad określeniem obszarów, które wokół Warszawy powinny stanowić zielony bufor. A także wypracowaniem listy istotnych do uwzględnienia elementów zielonego pierścienia. Ten pierścień nie musi też być zielony. Może być brązowy (tereny rolne, nieużytki, tzw. czwarta przyroda) lub niebieski (doliny rzek, oczka wodne, mokradła). 

W  warsztatach prowadzonych przez prof. Agatę Cieszewską z  Katedry Architektury Krajobrazu SGGW oraz inicjatywę Zielony Pierścień Warszawy / One Ring Warsaw i  Metropolia Warszawa wzięło udział ponad 40 osób (z  urzędów gmin, stowarzyszeń, inicjatyw formalnych i nieformalnych). 

Naszą Gminę reprezentowali pracownicy urzędu gminy oraz członkinie Koła Gospodyń Wiejskich „Pęciczanki”, inicjatorki petycji o wykup terenów zielonych tzw. „Kumakowych mokradeł”. Jak Państwo wiedzą Rada Gminy Michałowice wyraziła zgodę na prowadzenie w tej sprawie rozmów z właścicielem (SGGW) - LINK.

Podsumowanie warsztatów

Uczestnicy spotkania zaproponowali przede wszystkim tereny objęte różnymi formami ochrony przyrody, tj. rezerwaty, parki krajobrazowe, zespoły przyrodniczo- -krajobrazowe, użytki ekologiczne oraz obszarowe pomniki przyrody. Na liście znalazły się również lasy (prywatne i publiczne), doliny rzek z terenami zalewowymi, mokradła, torfowiska i wszelkie tereny podmokłe. Nie zabrakło pól, łąk, sadów, parków miejskich i ogrodów botanicznych oraz przydrożnych alei i szpalerów.

Jako szczególnie ważne, te które powinny stanowić wersję minimum Zielonego Pierścienia Warszawy, wskazano:

• obszary pokryte roślinnością głównie wysoką (lasy, zadrzewienia) zapewniające regenerację i wymianę powietrza,
• tereny niezabudowane, zapewniające infiltrację do wód podziemnych oraz tereny podmokłe (w tym niewielkie), stanowiące naturalne obszary retencyjne – ograniczające zagrożenia związane z suszą,
• tereny niezabudowane – kontrastowe termicznie, wolniej nagrzewające się niż tereny zabudowane – tereny pokryte roślinnością i wodami,
• pasy terenów porośniętych roślinnością, łączące obszary cenne przyrodniczo: kompleksy leśne, tereny podmokłe, rozległe łąki, czyli korytarze ekologiczne,
• miejsca występowania cennych gatunków roślin i zwierząt również nieobjęte formalną ochroną,
• tereny pokryte roślinnością i wodami nie podlegające zmianom w ciągu ostatnich ok. 50 lat,
• tereny ośrodków edukacji ekologicznej, obszarów ze ścieżkami dydaktycznymi, farm dla dzieci, ogrodów społecznych.

Uczestnicy zauważyli też, że mieszkanie w  pobliżu lasów, rzek, łąk, parków i innych terenów zielonych i  otwartych podnosi wartości nieruchomości, daje ochronę przed zmianami klimatycznymi, poprawia jakość życia, podnosi atrakcyjność turystyczną okolicy i pozwala zachować dziedzictwo kulturowe. Koncentracja zabudowy przyczynia się również do obniżenia kosztów budowy i  obsługi infrastruktury dla samorządów i deweloperów. Wpływa na atrakcyjność i prestiż inwestycji. W dyskusji pojawiły się również obszary, które mogą budzić opór właścicieli gruntów, władz lokalnych i  przedsiębiorców, tj. ograniczenie w  dysponowaniu własnością prywatną, mniejsza dostępność terenów pod zabudowę czy ograniczenia perspektyw rozwoju gminy. Konieczne są więc kolejne działania, które pomogą znaleźć rozwiązania powyższych problemów satysfakcjonujące wszystkich interesariuszy Zielonego Pierścienia Warszawy.

Wójt Gminy Michałowice, Małgorzata Pachecka

źródło: zielonypierscienwarszawy.org.pl